Foto: Team Jumbo-Visma
Julie Van de Velde was eerst een prima atlete totdat ze door te veel blessureleed haar spikes inruilde voor een koersfiets. De renster van Jumbo-Visma werd al eens derde in zowel de weg- als de tijdrit en reed al top 20 in Luik-bastenaken-Luik en de Waalse Pijl. Ze vertelde aan ons over hoe ze als kind naar de koers keek en over haar Olympische droom.
Ja was vroeger actief in de atletiek, waar je zelfs derde werd op het BK veldlopen. Door blessures besloot je over te stappen naar het wielrennen. Hoelang heeft het geduurd om de knoop door te hakken? En had je er vertrouwen in dat de overstap goed ging verlopen?
“Tijdens mijn voorlaatste blessure heb ik er een tijdje mee in mijn hoofd gezeten. Toen zei ik: Als ik nog eens zo’n vervelende blessure oploop, dan probeer ik het in de koers. Ik raakte van die blessure af en stortte me opnieuw volledig op het lopen. Daarna beleefde ik mijn beste jaar ooit in de atletiek, maar toen ik later alweer in de lappenmand lag en we na heel wat onderzoeken de oorzaak van het probleem niet konden achterhalen, heb ik op fietsvakantie in Zwitserland de knoop definitief doorgehakt.
Dat was ook het jaar waarin de Olympische Spelen plaatsvonden in Rio. Toen keek ik me grote interesse naar de wegwedstrijd bij de dames en begon het echt te kriebelen om uit te zoeken hoever ik zou geraken in het wielrennen.”
Heb je ooit spijt gehad van deze carrièreswitch?
“Absoluut niet. Ik heb in het wielrennen al zoveel mooie kansen gekregen, ik ben intussen al op zoveel mooie plaatsen gekomen en ik heb heel wat nieuwe mensen ontmoet die in mij geloven. Het enige wat ik jammer vind in het wielrennen is dat ik vaker ontgoocheld ben dan dat ik tevreden ben na een wedstrijd. In de atletiek weet je dat als je goed getraind hebt en je mentaal sterk genoeg bent, je normaal gezien goed zal presteren. Maar in het wielrennen komen er zoveel andere factoren bij kijken, dat ik niet altijd met een tevreden gevoel naar huis ga. Dat maakt het natuurlijk ook wel mooi, dat je niet alles in de hand hebt, dat is koers en dat is ook net een van de charmes van het wielrennen. Dan is de ontlading des te groter als het wel eens lukt om een goeie prestatie neer te zetten.”
Vanwaar komt de liefde voor het wielrennen? Volgde je het vrouwenwielrennen ook al in je jeugd? En had je ook idolen in de koers waar je echt naar opkeek?
“Dankzij mijn mama heb ik de wielermicrobe al van jongs af aan meegekregen. Zij fietste zelf ook (niet in competitie) en telkens als zij thuiskwam van een ritje wilde ik nog even op haar fiets rijden (al was die natuurlijk veel te groot). Ook stond elk weekend de televisie open op de koers (en op andere sportprogramma’s) en keken we mee met haar. Het vrouwenwielrennen werd toen jammer genoeg nog niet zo goed in beeld gebracht als nu, maar ik kende wel de belangrijkste namen. Grace Verbeke woonde een tijdje in ons dorp, dus ik keek wel op naar haar. Zeker toen ze de Ronde van Vlaanderen won, volgde ik het nog meer. Bij de mannen was ik fan van Tom Boonen en van Sven Nys.”
Je reed je eerste jaar bij de ploeg Meubelen Gaverzicht-Glascentra, om het jaar erna meteen te mogen aansluiten bij het team van de Lotto Soudal Ladies. Had je ooit durven denken om zo snel bij zo’n team te kunnen aansluiten?
“Ik had het wel gehoopt om snel bij een grotere ploeg te kunnen rijden, omdat ik wist dat ik eerder een klimmerstype was, en ik eigenlijk weinig te zoeken had in de kermiskoersen. Dus ik was inderdaad heel blij dat ik na enkele maanden mee mocht op verkenning van Luik-Bastenaken-Luik met de Lotto Soudal Ladies en op die manier bij het team kon aansluiten.”
Foto: Team Jumbo-Visma
Na enkele jaren bij Lotto-Soudal schakelde je deze winter over naar de vrouwenploeg van Jumbo-Visma, die pas opgericht werd. Jumbo-Visma is één van de beste ploegen ter wereld bij de mannen. Ze staan gekend voor een hele goede en wetenschappelijke werking. Kunnen jullie gebruik maken van de expertise die aanwezig is bij het mannenteam? Hebben jullie een even goede begeleiding?
“Zeker en vast. Onze coaches staan in nauw contact met de coaches van de mannen. Er is een goede samenwerking tussen het mannen- en vrouwenteam. Zo hebben we bijvoorbeeld het eerste trainingskamp samen afgewerkt. Ook tijdens de wedstrijden is het handig dat er goed wordt samengewerkt tussen het mannen- en vrouwenteam. We mogen nog niet direct verwachten dat wij net zoals de mannen ook de beste ploeg ter wereld zijn, maar op lange termijn is dit wel het grote doel dat de ploeg voor ogen heeft.”
Met Marianne Vos heb je een echte fietslegende in jouw ploeg. Hoe is het om met zo iemand samen te kunnen rijden? Heb je al veel kunnen leren van haar?
“Het is super om van Marianne zoveel dingen te kunnen bijleren. Voor haar palmares kan ik alleen maar respect hebben en met al haar ervaring ben ik heel dankbaar voor de tips die ze mij geeft en de dingen die ze me bijbrengt. Zij zal de volledige ploeg het ganse jaar door sowieso naar een hoger niveau stuwen.”
"Mijn eigen resultaat is van ondergeschikt belang, het belangrijkste is dat we iets moois kunnen doen als team.”
Welke wedstrijden staan er de komende weken nog op je programma? Met welke ambities kom je hier aan de start?
“Mijn volgende wedstrijden zijn de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Ik zou het team graag helpen om mooie prestaties te leveren. Ik denk dat het voor mij belangrijk wordt om in die wedstrijden zo ver mogelijk te komen in de finale. Op die manier hoop ik mijn steentje bij te dragen tot mooie teamprestaties. Mijn eigen resultaat is van ondergeschikt belang, het belangrijkste is dat we iets moois kunnen doen als team.”
Je droomt van een deelname aan de Olympische Spelen, hoe schat je je kansen in om te mogen deel te nemen?
“Het parcours in Tokio is een heuvelachtig parcours met meer dan 2400 hoogtemeters over net geen 140 kilometer. Dus als klimmer maak ik wel kans om in de selectie te zitten. Maar de definitieve beslissing valt pas begin juni. In afwachting zal ik alvast mijn uiterste best doen tijdens de volgende wedstrijden, me goed verzorgen en goed blijven trainen.”
Het vrouwenwielrennen is de afgelopen jaren enorm aan populariteit aan het winnen, maar op welke manier kan het vrouwenwielrennen in België nog groeien volgens jou?
“De laatste jaren is er inderdaad heel wat veranderd voor het vrouwenwielrennen. Dat kan ik alleen maar toejuichen. In België zouden we een nog grotere kweekvijver moeten creëren waaruit meer talent kan opduiken. Er zijn nu intussen ook enkele initiatieven op poten gezet om daar ook verandering in te brengen, dus ik ben heel benieuwd om te zien wat daaruit zal voortvloeien.”
Als afsluiter: als je 1 koers kan kiezen om te winnen, welke koers zou dit dan zijn en waarom?
“In mijn stoutste dromen zou dat de Olympische wegrit zijn, omdat de Spelen toch het allergrootste sportevenement is en zo hoog aangeschreven staat. Iedere sporter droomt van de Spelen, dat leeft enorm.”
Bedankt voor je tijd en nog veel succes!
Reactie plaatsen
Reacties